Madem geldik dünyaya, çalışalım kimyaya
Yavuz Ataman 1947 yılında doğdu. Lisans öğrenimini ODTÜ Kimya Bölümü’nde 1970 yılında tamamladı. University of Cincinnati’den yüksek lisans ve Prof. Harry B. Mark, Jr. İle gerçekleştirdiği çalışma ile doktora derecelerini aldı. 1986-1988 yılları arasında Cincinnati Üniversitesi Kimya Bölümünde misafir akademisyen olarak bulundu. 1991-1994 yılları arasında Kimya Bölüm Başkanlığı ve 2002-2008 yılları arasında Fen Edebiyat Fakültesi Dekanı olarak görev aldı.
40 yılı aşkın süre ile ODTÜ’de akademisyen olarak çalıştı. Türkiye Kimya Derneği Ankara Şubesi başkanlığı, Türkiye Kimyacılar Derneği üyeliği ve FEDEK Derneği Yönetim Kurulu üyeliği görevlerini yürüttü. Kimya alanı dışında, edebiyat ve müzik ile ilgili çalışmalarda da bulundu.
2001 yılında, Prof. Dr. Mustafa Parlar Eğitim ve Araştırma Vakfı’ndan “2000-2001 Öğretim Yılı ODTÜ Yılın Eğitimcisi Ödülü”, 2004 yılında “ODTÜ ödülü; 2006 yılında Türk Kimya Derneği’nden kimya bilimine nitelikli katkılarından dolayı “Onursal Üye” statüsü; 2006 yılında ise “ODTÜ Akademik Performans Ödülü” aldı.
Madem geldik dünyaya, çalışalım kimyayaFotoğraf Paylaşın
Sevgili Hocam Prof. Dr. Osman Yavuz Ataman’ı kaybetmenin derin üzüntüsü içindeyim. Bu üzüntü aynı zaman da geçmiş anıları ve yaşanmışlıkları hatırlatırken, bu yaşanmışlıkların muatabının artık burada olmayışı bu anıların bir ölçüde öksüz kalmasına neden olmuştur. Buda üzüntümüzü daim kılmaktadır. Yavuz hocam son ana kadar ders verdi. Kendinden formal anlamda ders almamış olmama rağmen, kendisinden çok ders aldım. Üniversite de zaten bu değil midir? Aldığım bir kaç dersi affınıza sığınarak burada paylaşmak isterim. Sene 1995, Kimya Bölümü öğrencileri olarak “Belleten” adlı dergi bir hazırlıyorduk. Hocam dergiye yazı vererek katkıda bulunmuştu. Öğrenci ile daima tatlı bir iletişimi vardı. Yine aynı senelerde, kendisi Kimya Bölümü başkanı idi. Biz öğrenciler kantinden memnun değildik ve tüm ikazlarımıza rağmen kantin düzelmemişti. Kimya öğrencileri o zaman beni temsilci seçerek, bölüm başkanlığı ile konuşmamı istemişlerdi. Kendisi ile konuşmak istediğimizi belirtiğimde, hemen beni kabul etmiş ve ne istediğimizi sormuştu. Ben de kendisine “BOYKOT” yapacağız demiştim. Hocam da “tamam ama boykota katılmayan öğrencilere herhangi bir zorlama olmasın” ricasında bulunmuş idi. Ben de kabul etmiştim. Başlarda boykota katılan öğrenci sayısı yarı yarıya iken, zamanla tek tük boykot kırıcı sayısına inmiş idi. Bunun da nedeni kimsenin kimseye bir şey zorlamaması olmuş idi. 19-20 yaşında ikna, medeni tartışmayı hocamdan öğrendim. Master tezimi yazmış idim. Yavuz hocam, beni üzgün görünce, ne oldu dedi. Ben de benim tezim ince dedim. Yavuz hocam da, içindeki kalınlık nasıl dedi. Yoksa tezleri kilo ile mi ölçüyorlar. O günden beri ben hocamın bize verdiği kalite olayını anlamış idim. Geçen senelerde yine kendisi ile konuşurken yayın sayısına karşın yola katkıyı irdelemiştik. 2012 yılında ODTÜ’ye taze bir öğretim üyesi olarak geldiğimde, odama ilk çiçeği hocam vermişti. Öğrencileri dinle, onları iyi yetiştir demişti. Her defasında bana öğrencilerimi sorardı. Hocam, üniversitede en büyük çıktının kaliteli mezun olduğunu her zaman vurgulardı. Hocamın ODTÜ kavramına çok büyük katkıları çoktur. Bu kavramın anlamsızlaşması içinde, deyim yerinde ise “son nefesine kadar” mücadele etti. Yine bir gün, bana “Akın en iyi gününde de, en kötü gününde de dersi hiç ihmal etme” demişti. Hiç ihmal etmedim. Yavuz hocamın ve diğer değerli kaybettiğimiz hocalarımızın anısını yaşatmak lazım. University of Colorado da gördüğüm ama bana göre bizde eksik olan bir konuyu da burada dile getirmek isterim. Vefat eden yada emekli olan hocalarımızın kitap, yazışmalarını vs kütüphanemizin elden geçirmesi ve değerli bulunan her şeyin kütüphane içerisinde arşivlemesi, üniversitemizin tarihi ve daha da kurumsallaşması anlamında önemlidir diye düşünüyorum. Saygılarımla
Çok çok değerli, dünya iyisi Yavuz Ataman hocamızı, ODTÜ'nün Çınarlarından birini daha kaybettiğimize inanamıyorum. İnanmak istemiyorum. Kendisiyle kurucularından olduğu Öğrenci Destekleme Derneğinde çalışırken tanışma fırsatı yakaladım. Bu nedenle kendimi çok şanslı hissediyorum. Ondan çok şey öğrendim. Görünen o ki sevgili Yavuz hocamız giderken yine bir güzellik yaptı ODTÜ ve ODTÜlüler için. Yeni, eski, hepimizi ortak paydada buluşturdu (Yavuz hocaya beslediğimiz saygı ve sevgide). Onu çok özleyeceğim. Işıklar içinde uyusun sevgili Yavuz hocamız. Hepimizin başı sağolsun.
ORTA DOĞU TEKNİK ÜNİVERSİTESİ
Halkla İlişkiler Müdürlüğü
Rektörlük Zemin Kat
Üniversiteler Mahallesi, Dumlupınar Bulvarı
No:1 06800 Çankaya Ankara – TÜRKİYE
E-posta: himofis@metu.edu.tr
Tel:+90 312 210 21 38
Faks: + 90 312 210 35 90
© Orta Doğu Teknik Üniversitesi. Tüm hakkı saklıdır.
17.09.2020
Akın Akdağ
Sevgili Hocam Prof. Dr. Osman Yavuz Ataman’ı kaybetmenin derin üzüntüsü içindeyim. Bu üzüntü aynı zaman da geçmiş anıları ve yaşanmışlıkları hatırlatırken, bu yaşanmışlıkların muatabının artık burada olmayışı bu anıların bir ölçüde öksüz kalmasına neden olmuştur. Buda üzüntümüzü daim kılmaktadır. Yavuz hocam son ana kadar ders verdi. Kendinden formal anlamda ders almamış olmama rağmen, kendisinden çok ders aldım. Üniversite de zaten bu değil midir? Aldığım bir kaç dersi affınıza sığınarak burada paylaşmak isterim. Sene 1995, Kimya Bölümü öğrencileri olarak “Belleten” adlı dergi bir hazırlıyorduk. Hocam dergiye yazı vererek katkıda bulunmuştu. Öğrenci ile daima tatlı bir iletişimi vardı. Yine aynı senelerde, kendisi Kimya Bölümü başkanı idi. Biz öğrenciler kantinden memnun değildik ve tüm ikazlarımıza rağmen kantin düzelmemişti. Kimya öğrencileri o zaman beni temsilci seçerek, bölüm başkanlığı ile konuşmamı istemişlerdi. Kendisi ile konuşmak istediğimizi belirtiğimde, hemen beni kabul etmiş ve ne istediğimizi sormuştu. Ben de kendisine “BOYKOT” yapacağız demiştim. Hocam da “tamam ama boykota katılmayan öğrencilere herhangi bir zorlama olmasın” ricasında bulunmuş idi. Ben de kabul etmiştim. Başlarda boykota katılan öğrenci sayısı yarı yarıya iken, zamanla tek tük boykot kırıcı sayısına inmiş idi. Bunun da nedeni kimsenin kimseye bir şey zorlamaması olmuş idi. 19-20 yaşında ikna, medeni tartışmayı hocamdan öğrendim. Master tezimi yazmış idim. Yavuz hocam, beni üzgün görünce, ne oldu dedi. Ben de benim tezim ince dedim. Yavuz hocam da, içindeki kalınlık nasıl dedi. Yoksa tezleri kilo ile mi ölçüyorlar. O günden beri ben hocamın bize verdiği kalite olayını anlamış idim. Geçen senelerde yine kendisi ile konuşurken yayın sayısına karşın yola katkıyı irdelemiştik. 2012 yılında ODTÜ’ye taze bir öğretim üyesi olarak geldiğimde, odama ilk çiçeği hocam vermişti. Öğrencileri dinle, onları iyi yetiştir demişti. Her defasında bana öğrencilerimi sorardı. Hocam, üniversitede en büyük çıktının kaliteli mezun olduğunu her zaman vurgulardı. Hocamın ODTÜ kavramına çok büyük katkıları çoktur. Bu kavramın anlamsızlaşması içinde, deyim yerinde ise “son nefesine kadar” mücadele etti. Yine bir gün, bana “Akın en iyi gününde de, en kötü gününde de dersi hiç ihmal etme” demişti. Hiç ihmal etmedim. Yavuz hocamın ve diğer değerli kaybettiğimiz hocalarımızın anısını yaşatmak lazım. University of Colorado da gördüğüm ama bana göre bizde eksik olan bir konuyu da burada dile getirmek isterim. Vefat eden yada emekli olan hocalarımızın kitap, yazışmalarını vs kütüphanemizin elden geçirmesi ve değerli bulunan her şeyin kütüphane içerisinde arşivlemesi, üniversitemizin tarihi ve daha da kurumsallaşması anlamında önemlidir diye düşünüyorum. Saygılarımla
17.09.2020
Gökçe Gökalp
Çok çok değerli, dünya iyisi Yavuz Ataman hocamızı, ODTÜ'nün Çınarlarından birini daha kaybettiğimize inanamıyorum. İnanmak istemiyorum. Kendisiyle kurucularından olduğu Öğrenci Destekleme Derneğinde çalışırken tanışma fırsatı yakaladım. Bu nedenle kendimi çok şanslı hissediyorum. Ondan çok şey öğrendim. Görünen o ki sevgili Yavuz hocamız giderken yine bir güzellik yaptı ODTÜ ve ODTÜlüler için. Yeni, eski, hepimizi ortak paydada buluşturdu (Yavuz hocaya beslediğimiz saygı ve sevgide). Onu çok özleyeceğim. Işıklar içinde uyusun sevgili Yavuz hocamız. Hepimizin başı sağolsun.